Калекцыя народнага касцюма, якая з'яўляецца састаўной часткай калекцыі «Мяккая этнаграфія» этнаграфічнага музея, пачала фарміравацца ў канцы 1950-х гадоў дзякуючы этнаграфічным экспедыцыям краязнаўчага музея. Сёння ў ёй можна вылучыць каля 30 гарнітурных жаночых і мужчынскіх комплексаў розных раёнаў вобласці. Касцюмны жаночы комплекс цэнтральных рэгіёнаў (Магілёўскі, Шклоўскі, Быхаўскі, Чавускі, Слаўгарадскі раёны), таксама як касцюм іншых рэгіёнаў, у аснове мае трохполкавую кашулю, з прамымі плечавымі ўстаўкамі і дэкорам, размешчаным на стыку поліка і рукава. Спадніцы ў гэтым комплексе вырабляліся з чатырох полак «стракатай» клятчастай тканіны. Фартухі палатняныя шылі з двух паліц і ўпрыгожвалі па нізе шырокім бардзюрам тканага чырвонага рамбічнага арнаменту. Па ніжнім краі ўпрыгожвалі махрамі чырвона-белага колеру, пазней - вязанымі карункамі. У якасці галаўнога ўбору жанчыны тут насілі наміткі, але часцей вышытыя палатняныя хусткі з махрамі. Значную ролю ў вырашэнні касцюма адыгрываў пояс з ваўняных нітак з рамбічным узорам, з пышнымі пампонамі, кутасікамі або махрамі на канцах. У цэлым, касцюм рэгіёну сціплы і просты, мае ўнутраную цэльнасць і выразнасць. Аб касцюме паўночных рэгіёнаў дае ўяўленне Дубровенскі строй (Горацкі, Мсціслаўскі раёны). Ён мае больш даўні (са спадніцай, ільняным фартухом і куртой-безрукаўкай з сукна, абцягнутага белым каленкорам) і больш позні (са спадніцай, пашытай з ліфам і поясам) комплексы. Чырвона-чорны колер вышыўкі часам дапаўняецца тут блакітным і жоўтым. Для народнага жаночага касцюма ўсходніх рэгіёнаў (Краснапольскі, Касцюковіцкі, Хоцімскі, Клімавіцкі раёны ) характэрна змешванне рыс старога і новага ў касцюме. Тут узнікла касцюмная форма «андарак з прышытым ліфам», якая вызначыла асаблівасці касцюма рэгіёну. Тут доўга захоўваліся геаметрычныя арнаменты кашуль і фартухоў, ручнікоў і намітак, і ў той жа час гэтая тэрыторыя раней за іншых пазнаёмілася з бракараўскімі ўзорамі, фабрычнымі тканінамі. На гэтай тэрыторыі доўгі час захоўваўся такі галаўны ўбор жанчын, як наміткі, і ў дзяўчат - скіндачка - «бахмара», і ў той жа час існавалі фабрычнай вытворчасці хусткі з рознымі спосабамі завязвання. Касцюм гэтага рэгіёну прыцягвае багаццем кампазіцыйна-арнаментальных рашэнняў і выразнасцю сілуэту. Касцюм заходніх рэгіёнаў Магілёўшчыны (Асіповіцкі, Глускі, Бабруйскі раёны) вывучаны менш, трапляе пад існуючыя апісанні народных гарнітурных комплексаў Калінкавіцкага і Пухавіцкага строяў. На заходнюю частку цяперашніх Асіповіцкага раёна і вялікую частку Глускага раёна прыпадае арэал распаўсюджвання Пухавіцкага строю. Тут існаваў рэгіён цеснага пражывання абшчыны Сакун. Асноўнай асаблівасцю жаночага народнага касцюма гэтага рэгіёну з'яўляецца асаблівым чынам навітая намітка з высокім адкрытым ілбом. Камізэлькі пажылых жанчын нагадвалі світкі без рукавоў цёмных колераў. Маладухі і дзяўчаты насілі абцягваючыя камізэлькі з баскай з арнаментаваных клінаў. У цэлым, жаночаму касцюму гэтага рэгіёну ўласцівыя строгасць формаў, сціплае арнаментальнае ўбранне, некаторая выцягнутасць лініі фігуры. Акрамя гарнітурных комплексаў, калекцыя музея захоўвае значную колькасць асобных прадметаў народнага касцюма як жаночага, так і мужчынскага. Гэта кашулі, фартухі, паясы, спадніцы, штаны, камізэлькі, сарафаны, хусткі, наміткі, узоры верхняга адзення, абутак, упрыгожванні. Калекцыя народнага касцюма пастаянна папаўняецца новымі экспанатамі.